Iraklı gencin Avrupa imgesel biçimsiz prosedür görmüş olduğu sığınmacı kampında kabusa dönüştü

Bağdat

1999 Bağdat tevellütlü ve rüştiye mezunu Cebir, orak ayı ayında ülkesini bırakma ederek, insanoğlu kaçakçıları yoluyla ilk Belarus’a gitti, peşi esna kanuni sıfır yollarla Litvanya’ya derece ulaşabildi.

Ancak Iraklı güre kalmış olduğu kampta ağır dirim koşulları ve çirkin muameleye dayanamayarak doğacak bulamadığı ülkesine değişmek durumunda kaldı.

Cebir, güç ve umutsuzlukla sonuçlanan yolculuğunu Bağdat’ın eş-Şule bölgesindeki ata evinde AA muhabirine anlattı.

"Irak’ta imge görmediğim düşüncesince ülke dışına derece derece doğacak aramaya çalıştım." diyen Cebir, "Yüzlerce güre kabilinden burada okusam da çalışsam da ortak nesne elde edemeyeceğimi biliyorum. Ailem, Irak’ı bırakma etmeme karşıydı. Onlara dü haftalık geziye çıkıp arka döneceğimi söyledim." biçiminde konuştu.

"Hapishaneden kaçarken gene hapishanede hayatta olmak istemedim"

Bir takım arkadaşla Belarus Büyükelçiliği'nden ara sınav aldıklarını ve 3 güneş içinde bu ülkeye vardıklarını aktaran Cebir, şu biçimde bitmeme etti:

"Burada da 4 güneş içinde ortak insanoğlu kaçakçısıyla tanışarak apayrı yere gitmeye çalıştık. Litvanya sınırına akilane yola çıktık ve oradaki askeri yeri yegâne hiç ve duyurulmayan biçimde geçerek ülkeye antre yaptık. Benim hedefim; oradan Almanya’ya geçmekti. Ancak Litvanya’ya antre esnasında arkadaşlarımdan birisi kamerasıyla fon almaya çalışınca askerler peşimizden koşarak bizi yakaladılar ve sığınmacı kampına bıraktılar. Kamptaki askerler bizlere aşırı çirkin davranıyordu. Yemek ve meşrubat dair teessürat vardı ve ayrımcılığa sunulan kalıyorduk. Askerler bize; ‘Siz Araplar teröristsiniz ’diyordu ve bizi sopayla dövüyordu, menfez yaşartıcı doğal doğal kavara yağı lambası üstelik kullanıyorlardı. Üzerimize kapik üstelik salıverdiler. Kaldığım kampın şişman kısmı 2003 sonrası dünyaya mevrut Iraklı gençlerden oluşuyordu. Ben, hapishaneden (Irak) kaçarken orada da hapishanelerde hayatta olmak istemedim ve hali görür görmez arka dolaşım sonucu aldım."

Kamptaki çirkin muameleye gönül rahatlığı demonstrasyon karşılayıcı arkadaşlarından dü ferdin kayıplara karıştığını özetleyen Cebir, kendilerinden hala bilgi alınmadığını söyledi.

Ali Şakir Cebir, Iraklıların beraberinde Suriye, Afganistan ve Afrika ülkelerinden de gençlerin kamplarda olduğunu kaydetti.

Irak’a değişmek istediğini bildirince de Irak makamları çeşidinden arka getirildiğini tabir fail Cebir, şuan yapım materyali satan ortak dükkanda çalışarak, 3 erkek, 2 kız, ata ve anneden oluşan ailesinin geçimine araştırma görevlisi olmaya çalışıyor.

Sağ gözünü muharebede kaybeden baba

Genç Cebir’in 62 yaşındaki babası Şakir Cebir de, Irak’ta gençlerin geleceğinden endişe duyduğunu tabir ederek, "Irak’ta çoluk çocuk hamaliye üstelik yapması imkansız durumda. Bu ülkede gençlere uğur boncuğu emek vermek fırsatı ve olanağı bulunmuyor. Hepsi ülkeden uzaklaşmak istiyor. Ben, gelişigüzel şeye karşın oğlumun ülke dışına kaçmasını istemiyordum ancak tutamadım da. Evi, bu yaşta kurduğum ortak tezgahta göveri satarak geçindiriyorum. 17 sene Musul'a ilişkin Sincar, Telafer ve Baac’da askeriye yaptım. İran-Irak Savaşı’nda iyi gözümü kaybettim ancak şu an maaşım üstelik yok." niteleyerek konuştu.