Iraklı gencin Avrupa düşsel çirkin prosedür görmüş olduğu sığınmacı kampında kabusa dönüştü

Bağdat

1999 Bağdat tevellütlü ve rüştiye mezunu Cebir, orak ayı ayında ülkesini ayrılma ederek, insanoğlu kaçakçıları marifetiyle geçmiş Belarus’a gitti, peşi esna yasalı sıfır yollarla Litvanya’ya denli ulaşabildi.

Ancak Iraklı dinç kalmış olduğu kampta çetin hayat koşulları ve biçimsiz muameleye dayanamayarak doğacak bulamadığı ülkesine değişmek mecburiyetinde kaldı.

Cebir, güç ve umutsuzlukla sonuçlanan yolculuğunu Bağdat’ın eş-Şule bölgesindeki ata evinde AA muhabirine anlattı.

"Irak’ta imge görmediğim düşüncesince iklim dışına derece derece doğacak aramaya çalıştım." diyen Cebir, "Yüzlerce dinç kabilinden burada okusam da çalışsam da ortak nesne elde edemeyeceğimi biliyorum. Ailem, Irak’ı ayrılma etmeme karşıydı. Onlara dü haftalık geziye çıkıp art döneceğimi söyledim." halinde konuştu.

"Hapishaneden kaçarken gine hapishanede hayatta olmak istemedim"

Bir kadro arkadaşla Belarus Büyükelçiliği'nden ara sınav aldıklarını ve 3 güneş içinde bu ülkeye vardıklarını aktaran Cebir, şu halde bitmeme etti:

"Burada da 4 güneş içinde ortak insanoğlu kaçakçısıyla tanışarak bambaşka yere gitmeye çalıştık. Litvanya sınırına akilane yola çıktık ve oradaki askeri yeri ortak tane on paralık ve duyurulmayan halde geçerek ülkeye antre yaptık. Benim hedefim; oradan Almanya’ya geçmekti. Ancak Litvanya’ya antre esnasında arkadaşlarımdan bir tanesi kamerasıyla kaynak almaya çalışınca askerler peşimizden koşarak bizi yakaladılar ve sığınmacı kampına bıraktılar. Kamptaki askerler bizlere aşırı biçimsiz davranıyordu. Yemek ve meşrubat dair teessürat vardı ve ayrımcılığa sunulan kalıyorduk. Askerler bize; ‘Siz Araplar teröristsiniz ’diyordu ve bizi sopayla dövüyordu, menfez yaşartıcı doğal doğal yel yağı lambası güçlü kullanıyorlardı. Üzerimize kapik güçlü salıverdiler. Kaldığım kampın iri kısmı 2003 sonrası dünyaya mevrut Iraklı gençlerden oluşuyordu. Ben, hapishaneden (Irak) kaçarken orada da hapishanelerde hayatta olmak istemedim ve vaziyeti görür görmez art deveran sonucu aldım."

Kamptaki biçimsiz muameleye gönül rahatlığı tanıtım gösterisi karşılayıcı arkadaşlarından dü ferdin kayıplara karıştığını özetleyen Cebir, kendilerinden hala çav alınmadığını söyledi.

Ali Şakir Cebir, Iraklıların yanında Suriye, Afganistan ve Afrika ülkelerinden de gençlerin kamplarda olduğunu kaydetti.

Irak’a değişmek istediğini bildirince de Irak makamları çeşidinden art getirildiğini tabir fail Cebir, şuan yapım materyali satan ortak dükkanda çalışarak, 3 erkek, 2 kız, ata ve anneden oluşan ailesinin geçimine araştırma görevlisi olmaya çalışıyor.

Sağ gözünü muharebede kaybeden baba

Genç Cebir’in 62 yaşındaki babası Şakir Cebir de, Irak’ta gençlerin geleceğinden düşünce duyduğunu tabir ederek, "Irak’ta çoluk çocuk hamaliye güçlü yapması imkansız durumda. Bu ülkede gençlere uğur boncuğu emek vermek fırsatı ve olanağı bulunmuyor. Hepsi ülkeden uzaklaşmak istiyor. Ben, herhangi ortak şeye karşın oğlumun iklim dışına kaçmasını istemiyordum ancak tutamadım da. Evi, bu yaşta kurduğum ortak tezgahta göveri satarak geçindiriyorum. 17 sene Musul'a ilişkin Sincar, Telafer ve Baac’da askeriye yaptım. İran-Irak Savaşı’nda iyi gözümü kaybettim ancak şu an maaşım güçlü yok." sanarak konuştu.